شاید وقتی دیگر فیلمی سینمایی ساختهٔ بهرام بیضایی با بازی سوسن تسلیمی و داریوش فرهنگ به سال ۱۳۶۶ است که از روی فیلمنامهای به نام وقت دیگر، شاید . . . کارِ بیضایی ساخته شده است.
مدبّر، گویندهٔ گفتار متن فیلمهای تلویزیونی، در نمایی از یک فیلم مستند همسرش کیان را در سواری مرد ناشناسی میبیند. با کمک کارگردان و تدوینگر مرد بیگانه را که عتیقهفروش است و حقنگر نام دارد میجوید. در دیدار با حقنگر درمییابد که زنی که در فیلم دیده ویدا است که خواهر دوقلوی کیان و همسر حقنگر است. مدبّر به بهانهٔ ساختن فیلمی دربارهٔ آثار عتیقه همراه همکارانش به خانهٔ حقنگر راه یافته و از کیان میخواهند که به جمع ایشان بپیوندد. کیان پس از دیدارِ ویدا پی میبرد که پدرشان در کودکی مُرده و مادر نیز کیان را از سرِ تنگدستی سر راهی گذاشته و او را زن و مردی دیگر پروردهاند. کیان پس از ترک خانهٔ حقنگر آسوده میشود که خود را بازیافته است.
فیلمنامهٔ این فیلم با نام وقت دیگر، شاید . . . به سال ۱۳۶۸ در انتشارات ابتکار چاپ شده است.[۱][۲]
نگار متحده مقالهای به نام Bahram Bayzai’s Maybe . . . Some Other Time: The un-Present-able Iran دارد که دربارهٔ فنّ تدوین بیضایی در این فیلم نظریّات نوینی پیش نهاده است.
شاهپور عظیمی بر این باور است که شاید وقتی دیگر «کاملترین فیلم بهرام بیضایی است.»[۳]
نویسنده و کارگردان: بهرام بیضایی
مدیر فیلمبرداری: اصغر رفیعیجم
صدا: جهانگیر میرشکاری، بهروز معاونیان، اصغر شاهوردی
طراح صحنه: ایرج رامینفر
عکس: عزیز ساعتی
تدوین گر: بهرام بیضایی
موسیقی: بابک بیات
چهرهپرداز: مژده شمسایی، رضا قومی، غلام جهان مهر، فرهنگ معیری
بازیگران: سوسن تسلیمی، داریوش فرهنگ، علیرضا مجلل، سیروس نصیری، حسین محجوب، اکبر دودکار، سیامک اطلسی
سال نمایش: ۱۳۶۷